In de afgelopen jaren hebben instellingen geïnvesteerd in faciliteiten om digitaal toetsen op grotere schaal binnen hun instelling mogelijk te maken. Ze investeerden in de inrichting van toetszalen, deden aanbestedingen voor de aanschaf van digitale toetssystemen en er is bij veel instellingen ervaring opgedaan met flexibel toetsen via een eigen device van studenten (BYOD), dan wel via een device van de instelling.

De coronacrisis heeft vervolgens een enorme boost gegeven aan het afnemen van digitale toetsen en vooral ook aan het inzetten van software voor online proctoring. Ook heeft het de discussie rond de rol van toetsen binnen de onderwijsprogramma’s extra leven ingeblazen, naast het feit dat ook de vraag om toenemende flexibilisering en de toename van blended onderwijs eraan bijdragen dat er anders wordt gekeken naar de rol en positie van (digitaal) toetsen. Er ontstaat meer belangstelling voor het inzetten van formatieve toetsen, voor het toetsen van hogere orde vaardigheden, authentiek toetsen en anyplace anytime anywhere toetsen.

Als een vak of module al wat langer digitaal wordt getoetst, kan de toetsing daarvan zo worden georganiseerd dat toetsen random uit de toetsbank worden samengesteld. Iedere student ontvangt dan een unieke toets van gelijke zwaarte. Flexibel tijd- en programma-onfhankelijk toetsen is daarmee mogelijk geworden.

Wat doen we met de veranderende rol van digitaal toetsen?

Inmiddels is duidelijk dat ook na de coronacrisis digitaal toetsen op veel grotere schaal zal plaats blijven vinden dan voor de coronacrisis. Daarbij doen zich verschillende vraagstukken voor waarvoor wij samen met de instellingen kunnen zoeken naar oplossingen.